ونوس

نیامدنت را به فال نیک می گیرم
ار کجا معلوم
که می آمدی و خنده هایت
شبیه خنده های نامردان نشده بود؟
از کجا
که می آمدی و دست هات
به جای بوی نوازش من در خواب
بوی اسکلت هایی که هنوز نمرده اند نمی داد؟
به نیامدنت ادامه بده
شبی که رفتی
حسابی ماه بودی
از کجا که شبی که خدایی نکرده برمی گردی
ماه را زیر قدم های تند هوس آلودت
شکنجه نکرده باشی؟

#مهدیه_لطیفی

ونوس...

کم کم دارم پیر میشوم... پیر شدن که به سن و سال نیست... به بلاهای آسمانیست... البته برای ما معمولی ها، میشود "بلای زمینی" قصه ی پیر شدن ما از آنجا شروع شد که هوا تاریک و روشن بود... هوای خنک آن روزها ، ونوس...ادامه مطلب

ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺮﻳﻦ ﺯﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻢ،ﺩﺳﺖ ﺧﻄﻲ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺑﺮﺍﻳﺶ :"ﺯﻭﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻃﺎﻗﺖ ﺩﻭﺭﻱ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ".ﺯﻥ ﻫﺎﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ :ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺭﺍﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ..ﺯﻥ ﻫﺎﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺻﺪﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ !ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯿﭙﯿﭽﻨﺪ؛ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﺩﺭﺩ ﯾﮏ ﺯﻥ،ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﻮﺍﺷﮑﯿﺴﺖﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺻﻔﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻳﺎﺑﻨﺪ ! #ﻫﻮﺷﻨﮓ_ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ ونوس...ادامه مطلب

میخواند.... همیشه گفته اند منتظر باشید،پسرها سمتتان بیاینداما نگفتند تکلیف دخترهایی که،عاشق میشوند چه میشود...؟تکلیف خودشان و بیقراری های مداومشان...سخت است،ببینی و گرمای تن ات را حس کنی با طپش قلب ات!اما سمتش نروی...زبان نگشایی و نگویی...!اما بنظرم،انها که جسوراً میروند و داد میزنند دوست داشتنشان را...میروند زل میزنند،غرورشان را چندساعتی کنار میگذارند و این دوست داشتن را در گوش های شهر،میخوانند...من،دیده ام یک نفر خیلی دیر گفتو متهم شد به نگفتن...و زمان دیگر نمیتوانست کاری بکند...جز انکه بپذیرد دیرها،سهم دیگری میشوند...دیده ام،از ترس آبرویشان،سکوت میکنند و لای زخم های دلشان،استخوان فرو میکنند...دیده ام،در رویاهایشان،به همه چیز رسیده اند،اما در واقعیت منتظرِ معجزه اند...دیده ام،پس زده شده اند...اما خوشحال از اینکهحسرت نگفته هایشان را نمیخورند...دیده ام،پذیرفته شده اند...تساوی حقوق زن و مرد،عشق را دو طرفه کرده است...دیده ام،خیلی از دختر ها،بیشتر از رابطه هایی که رها میشوند،از نگفتن ها و از آنکه منتظر باید بمانند،اسیر حس دوگانگی هستند...اگر،دختری روزی دوستتان داشتعاشقش باشید!دختر که عاشق بشود،یا تنهاست...یا شاعر...یا مو بلند... |یکشنبه یکم بهمن ۱۳۹۶| 20:43|ونوس| ونوس...ادامه مطلب

پاییز هم گذشت و بجز حسرتش نماند...

مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی.....

پ.ن: دیوانه وار شعر می خوانم این روزها....

ونوس...

درد ِعشقی کشیده ام که فقط ، هر که باشد دچار می فهمدمرد ، معنای غصّه را وقتی ، باخت پای قمار می فهمد   بودی و رفتی و دلیلش را ، از سکوتت نشد که کشف کنم شرح ِ تنهایی مرا امروز ، مادری داغدار می فهمد   دودمانم به باد رفت امّا ، هیچ کس جز خودم مقصّرنیست مثل یک ایستگاه ِمتروکم ، حسرتم را قطار می فهمد   خواستی باتمامِ بدبختی ، روی دستِ زمانه باد کُنم   درد آوارگیِ هر شب را ، مُرده ی بی مزار می فهمد   هر قدم دورتر شدی از من ، ده قدم دورتر شدم از او علّت شکّ سجده هایم را ، « مهُرِرکعت شمار» می فهمد !   قبلِ رفتن نخواستی حتّی ، یک دقیقه رفیقِ من باشی ارزش یک دقیقه را تنها ، مُجرمِ پای دار می فهمد   شهر ونوس...ادامه مطلب

عادت کرده ام زیر چیزهای مهم خط بکشم...آخرین بار زیر آخرین کسی که بایم مهم تر بود خط کشیدم اما خط خورد... آدمها هرچقدر مهم تر احتمال خط خوردنشان بیشتر... من خط کشی هستم که بارها خمم کردی اما سعی کردم نشکنم من به اهمیت تو پی برده ام.... مواظب خودت باش.... ونوس...ادامه مطلب

نگو پرونده ی این عشق را من بستم و رفتم...

اگر می خواستی میشد که عشقت را نگه داری...

تو عادت داشتی هر شب بگویی دوستت دارم...

یقین دارم که مدتهاست می خوابی و بیداری...

#امید صباغ نو

پ.ن: شعر باید خواند....سکوت باید کرد...

ونوس...

ونوس مینویسد:حکایت من  کلماتی که از آسمان چیده ام، حکایت پسرکی است که وقتی به خانه رسید،هیچ کفشی پشت در نبود... من از یواشکی ها حرف میزنم.... حکایت من یک حکایت یواشکی است.... گوشه ذهنم....شاید هم توی آن صندوقچه انتهای دلم... پسرک رفته بود بازی کند... بازیهایش که تمام شد...خنده هایش که تمام شد... آمد و دید که خانه خالی است... شاید رفته بود تا به پسرک بفهماند اگر مانده ست امارفتن رابلد بود... رفت که بفهماند ققنوس خود را به آتش میکشد وقتی به بی نهایت تنهایی میرسد... حالا مانده است تاوان دل سوخته.... دلی که لباس رفتن و سوختن را به تن کرد و در آتش میسوزد.... تاوان میدهند لبه های تیغ... تاوان میدهند ونوس...ادامه مطلب

 قابلیت سرچ در فضای مجازی برای آدم هایی که یکباره یاد کسی آن دور دورهای ذهنشان می افتند ، معجزه ی بزرگیست ! اینکه یک آدم فراموش شده را بعد از سالها به یاد بیاوری و دلت بخواهد حداقل ببینی اکانتی با نام خودش توی اینستاگرام ها و تلگرام ها و برنامه های این چنینی دارد یا نه... که اگر داشت ، عکسش را بعد این همه سال ببینی و با تغییرات زندگی أش آشنا شوی.اسم و فامیلش را به صورت های متفاوت تایپ میکنی و سرچ ، سرچ ، سرچ... اینطور وقت ها معمولأ آدم ناکام می ماند و هیچ شخص آشنایی پیدا نمیکند حالا شاید برحسب اتفاق توی این سرچ های پی در پی یک تشابه اسم وجود داشته باشد و برای چند لحظه تا یاد آوری چهره ی شخص مو ونوس...ادامه مطلب